Meer info

Beste familie, vrienden en vriendinnen!

Zoals beloofd nu meer info over mijn wedervaren.

Woensdag 28 Mei stond in het teken van de reis van Heerlen (eigenlijk Utrecht) naar Pretoria. Na een relaxte vlucht (het vliegtuig zat voor 1/3 vol wat betekende dat ik 3 stoelen om te zitten had en 3 om te slapen en 6 porties eten) kwam er 's avonds alras een eind aan de tot dan toe vlekkeloos verlopende reis. Op het vliegveld trof ik de geregelde taxi niet, na ff bellen en ff (uurtje of 2) wachten kwam ie dan toch. "Yo home to Bel Air" ofwel Hippokrates student residence in Pretoria. Aldaar gearriveerd bleek ik geen kamer te hebben. Toen maar de housekeeper (concierge) uit bed gebeld die gelukkig een bedje wist te regelen. Al een goede (zuid?) afrikaanse ervaring rijker (je kunt alles van te voren regelen maar reken er niet op) en met de gedachte dat ik me hier wel thuis moest gaan voelen gezien de sterke gelijkenis met Heerlen qua criminaliteit, al zijn het hier rellende negers en bij ons mental junks, lekker in slaap.

Donderdag 29 mei al vroeg rise and shine om een definitieve kamer te regelen en communicatie op poten te zetten. Kamer bleek snel te doen, stond wel op de lijst maar was gewoon geen sleutel geregeld. Communicatie van hetzelfde laken een pak, ff simmetje kopen, opwaarderen en we zijn in de lucht. Het nummer volgt. Altijd handig om de eerder genoemde rellende negers te bellen het wat rustiger aan te doen. Een knorrende maag meldt zich, al lang niet gegeten. Ff blokje om naar de buurtsuper en met een zakje biltong (gedroogd vlees van wat dan ook) en wat bier gehaald en we zijn weer spreekwoordelijk boven jan. Rest van de dag kennis gemaakt met mn buren en de onmiddelijke omgeving van het gebouw maar eens verkend. Ook vriendjes gemaakt met de bewaker, wie weet waar het goed voor is. Zelfs ff langs geweest bij de uni om te melden dat ik er gezond en wel ben om voorlopig niet meer weg te gaan.

Vrijdag 30 mei t/m zondag 1 juni er direct met alle Nlers (stuk of 15) op uit getrokken naar Sabie, een klein stadje een kleine 4 uur rijden ten noordoosten van Pretoria / Tschwane. Aldaar bij het lokale backpackers hostel slaapplaatsen geregeld en savonds lekker gechilled. De dag erna zou in het teken staan van risicogedrag. Een deel van de groep vond het nodig zich aan een stuk touw van een brug van een meter of 30 boven de rivier te springen. Ik heb dit uiteraard aan mij voorbij laten gaan, ik heb inmiddels de respectabele leeftijd van 28 jaren bereikt en niet meer de behoefde mezelf aan dergelijke hoge en bovendien onnodige risicos bloot te stellen. Toch heeft iedereen het zonder krassen of scheuren overleefd. Waar ik wel volgaarne aan heb meegedaan is de middag activiteit, tubing genaamd. Tubing staat voor op een soort van rubberen binnenband, gekleed in wetsuit, reddingsvest en anti-schedelbasisfractuur-helm, de lokale toch wel behoorlijk stromende rivier met bijbehorende stroomversnellingen afdrijven. Door de rivier uitgesleten 25 m lange glijbanen, sprongetjes van 5 m van rotsen, alles zat erin. Ook dit heeft de hele groep, op een persoon na, niet zijnde ik, zonder kleerscheuren doorstaan. Uiteraard wel iedereen een bavianen blauwe kont van het vele botsen tegen de vele rotsen. Zeker voor herhaling vatbaar. De dag daarna - zondag - werd besteed aan de terugreis, weliswaar met een omweg bestaande uit de beroemde panorama route met oa god's window (mooi uitzichtje van kweetniehoeveel meter hoog), the potholes (door de rivier in de loop van duizenden jaren uitgesleten holtes, ook interessant) en nog meer natuurschoon. Noemenswaardig is dat we volgens mij in de nieuwe james bond film zitten, op een bepaald stuk weg kwam er namelijk vanuit het niets een of andere gek in een oude dubbeldekker van een meter of 500 achter ons ongeveer 5 m boven de weg aanvliegen en ook lekker over ons heen. Mooi mooi mooi :-)
Het weekend en mijn introductie werd savonds afgesloten met een gezellig etentje in een restaurant, samen met een UM docent die voor een aantal dagen in de buurt was voor verder niet interessante bezigheden.
Vandaag ff naar neurologie geweest om te vragen hoe en wat en ik mag morgen terugkomen omdat de professor, mijn begeleider, er dan pas is.

Tijd om aan dit lange stuk (zo beter Bert) een eind te breien, Dikke Ed van het woonwagenkamp in Tudderen leest waarschijnlijk allang niet meer mee).

Tot ziens lieve kijkbuiskinderen!